|
porfina |
Porfiryny
- pochodne porfiny. Układ aromatyczny tych cząsteczek jest
stosunkowo duży, przez co silnie chłoną one światło, także z
zakresu widzialnego. Ze względu na istnienie aż 4 położonych
blisko siebie, bogatych w elektrony atomów azotu tworzą bardzo
trwałe kompleksy z wieloma metalami – także II grupy. Znane
przykłady to hemoglobina – kompleks z jonami żelaza (II) i
chlorofil – kompleks z jonami magnezu. Inny ciekawy związek z tej
grupy to turacyna – czerwony barwnik występujący w piórach
niektórch afrykańskich ptaków, kompleks z jonami miedzi (II).
|
od lewej: hem, chlorofil, turacyna |
|
witamina B12 |
Oprócz molekuł, których częścią jest sam pierścień
porfirynowy warto pamiętać o podobnych związkach, będących
często produkcjami rozmaitych reakcji (zazwyczaj rozkładu)
porfiryn. Ważną dla ludzi substancją jest witamina B12
(cyjanokobaltamina), zawierająca uwodornioną wersję pierścienia
porfiryny, pierścień korynowy. Do prowadzenia fotosyntezy sinice
używają fikobilin, łańcuchów pierścieni pirolowych połączonych
mostkami metinowymi, ale pozbawionych makropierścieniowej
struktury. Półproduktem metabolicznego rozkładu hemoglobiny w
organizmie jest biliwerdyna, zielonkawa substancja nadająca także
zielonkawy kolor ościom bellony. Ta ryba pływa także w Bałtyku,
więc mogliście ją kiedyś jeść. Produktem kolejnej przemiany
jest bilirubina, nadająca także żółtawy kolor tkankom chorych
na żółtaczkę. W zdrowym organizmie jest wydalana wraz z moczem
lub metabolizowana do urobilinogenu, który może być następnie
zamieniony w urobilinę, kolejny barwnik nadający kolor moczowi.
|
od lewej: biliwerdyna, bilirubina, urobilinogen, urobilina |
Zasady azotowe
- budujące DNA i RNA.
Ze względu na jednoczesną obecność dodatnio spolaryzowanych
atomów wodoru na końcach wiązań grup aminowych i nukleofilowych
atomów tlenu z grup karbonylowych w przeciwległych zasadach tworzą
się wiązania wodorowe. Spajają one obie nici kwasów
nukleinowych. Co ciekawe, przy zastąpieniu "zwykłego"
atomu
1H atomem deuteru
2D oddziaływania
słabną na tyle, że poszczególne zasady nie są już w stanie
trzymać się razem. Jest to główny powód dla którego w ciężkiej
wodzie nie rozwijają się drobnoustroje. Większe jej dawki są
szkodliwe także dla wyższych form życia.
|
fragment DNA |
Komentarze
Prześlij komentarz